Tekeningen en haiku’s van Jolande Leeflang

Waarom vind je het belangrijk, dat er een boekje met jouw werk komt vroeg ik, zomer 2019, in Zweden aan Jolande.

“Ik wil laten zien, dat er meer is dan we oppervlakkig zien. Ik wil het onzichtbare zichtbaar maken! In de eerste plaats voor onze kleinkinderen. Om door te geven waar ik mee bezig ben geweest. Liefde voor het leven, wat er ook gebeurd.” Lees verder →

Waar begint een tekening? Een vraag waar we soms al te makkelijk aan voorbij gaan, vooral omdat we in de regel worden geconfronteerd met een eindresultaat. De kunstenaar heeft gedaan, het werk mag getoond en de beschouwer kijkt en velt een oordeel. Tekeningen hebben een overrompelende directheid. Ze hebben gestalte gekregen door twee componenten: het materiaal om mee te tekenen en het materiaal dat de tekening draagt. In de praktijk komt dat meestal simpelweg neer op potlood en papier. Niets meer, niets minder dan de sobere techniek die sinds de uitvinding van het papier de behoefte om te vertellen, om iets te delen, heeft vastgelegd. Lees verder →

Hierbij maak ik gebruik van de binnen-en buitenkant van de boomschors en bewerk deze met materialen als aluminiumgaas, bladkoper/zilver en olieverf’.

Binnen/buiten.  Het horregaas bracht mij tijdens een reparatie van onze buitendeur op het idee dit te gebruiken als een beeld dat staat voor een binnen- en buitenwereld. Een dubbelwandig vierkant van horregaas , waarbij het binnenvierkant vrij in de ruimte van het buitenvierkant hangt. Het zien van de golvende bewegingen  als je er langs loopt, of als je er met je handen langs gaat, doet me denken aan een energieveld en drukt voor mij de dynamiek uit dat ontstaat tijdens de uitwisseling van die binnen- en buitenwereld.

Door eerst een basislaag aan te brengen en vervolgens deze na enige tijd als het droog is opnieuw te bedekken met een contrasterende kleur, ontstaat er een boven- en onderlaag. Ik bewerk die laag met behulp van een wisser . Door mijn ritmische bewegingen wordt er verf van de bovenlaag weggehaald en de onderlaag weer getoond als een inprint die op het doek achterblijft.
Deze manier van werken heb ik me in de loop der jaren op de vrije Academie eigen gemaakt. Daarbij kwam de kleur steeds meer op de achtergrond. Ik ben eerst in een witte en daarna in een zwart/witte periode terecht gekomen. Door de beperkingen die ik mezelf oplegde, kreeg ik meer grip op essentiële kwaliteiten zoals licht, donker, ritme, structuur en ruimte. Kwaliteiten die ik sterk in de natuur terug vind. Na verloop van tijd ben ik met de primaire kleuren gaan werken. Ook hierin liet ik me beperken: nu tot één kleur, gecombineerd met zwart, waarbij de kleur door het contrast opgelicht werd.

Materie liegt niet. Wellicht dat Jolande Leeflang een aantal jaren geleden in de materie van het schilderen, en dan met name de olieverf, dook om dit te ondervinden. Het ontstaansproces van de schilderijen is een fascinerende, telkens terugkerende, worsteling tussen doelbewust willen en een speels laten gebeuren. Beide tegen de spirituele achtergrond van haar persoonlijke ervaringen en overtuigingen. De crux zit hem voor haar ergens tussen enthousiast en graag iets willen en het onbedoeld laten gebeuren van wat zich ook maar voordoet. Het is deze wijsheid van het handelen die ze zich, ondergedompeld in de materie, van schilderij naar schilderij eigen maakt. Deze wisselwerking tussen spiritualiteit en materie, het sacrale en het banale, is de achtergrond waartegen zij werkt. Het spel, met de materialen en haar eigen ideeën, heeft hierin een sleutelfunctie.

Vincent Botella
Vrije Academie 2004