Tekeningen en haiku’s van Jolande Leeflang

Waarom vind je het belangrijk, dat er een boekje met jouw werk komt vroeg ik, zomer 2019, in Zweden aan Jolande.

“Ik wil laten zien, dat er meer is dan we oppervlakkig zien. Ik wil het onzichtbare zichtbaar maken! In de eerste plaats voor onze kleinkinderen. Om door te geven waar ik mee bezig ben geweest. Liefde voor het leven, wat er ook gebeurd.”

Waar begint een tekening? Een vraag waar we soms al te makkelijk aan voorbij gaan, vooral omdat we in de regel worden geconfronteerd met een eindresultaat. De kunstenaar heeft gedaan, het werk mag getoond en de beschouwer kijkt en velt een oordeel. Tekeningen hebben een overrompelende directheid. Ze hebben gestalte gekregen door twee componenten: het materiaal om mee te tekenen en het materiaal dat de tekening draagt. In de praktijk komt dat meestal simpelweg neer op potlood en papier. Niets meer, niets minder dan de sobere techniek die sinds de uitvinding van het papier de behoefte om te vertellen, om iets te delen, heeft vastgelegd. Lees verder →

Materie liegt niet. Wellicht dat Jolande Leeflang een aantal jaren geleden in de materie van het schilderen, en dan met name de olieverf, dook om dit te ondervinden. Het ontstaansproces van de schilderijen is een fascinerende, telkens terugkerende, worsteling tussen doelbewust willen en een speels laten gebeuren. Beide tegen de spirituele achtergrond van haar persoonlijke ervaringen en overtuigingen. De crux zit hem voor haar ergens tussen enthousiast en graag iets willen en het onbedoeld laten gebeuren van wat zich ook maar voordoet. Het is deze wijsheid van het handelen die ze zich, ondergedompeld in de materie, van schilderij naar schilderij eigen maakt. Deze wisselwerking tussen spiritualiteit en materie, het sacrale en het banale, is de achtergrond waartegen zij werkt. Het spel, met de materialen en haar eigen ideeën, heeft hierin een sleutelfunctie.

Vincent Botella
Vrije Academie 2004