Ik teken horizontale en verticale lijnen die voortdurend op elkaar reageren en daardoor een netwerk vormen. Ieder potloodlijntje doet er toe. Zo ontstaat er in het lijnenspel een netwerk van verbindingen hokjes die ik via een bepaalde ritmiek bewerk. Het is een langzaam opbouwend proces, waarin continue keuzes gemaakt worden. Ieder hokje draagt bij aan het totale beeld dat wordt gevormd en krijgt daardoor zijn eigen betekenis. De subtiele bewegingen die hieruit voortkomen, zie ik als een innerlijke beweging, een resonance van de ziel.

Door meerdere “zielekleedjes” met elkaar te verbinden, ontstaan er grotere netwerken met overgangsgebieden.